ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΒΟΝΑΠΑΡΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ IMPERIUM

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία δείχνουν να διαμορφώνουν νέα δεδομένα και πιθανόν να δούμε επανασχεδιασμό της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη.

Χωρίς να είναι τίποτε βέβαιο ακόμη, ίσως παρατηρηθεί νόθευση,,δηλ.χαλάρωση(ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ,-ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ) στην έως τώρα ακολουθούμενη σφικτή περιοριστική πολιτική,προς χάριν του αδυνάτου εταίρου του γάλλο-γερμανικού άξονα,ίσως και μέρους της επιχειρηματικής τάξης στην ίδια την Γερμανία,που πιέζει για ενίσχυση της ζήτησης στο εσωτερικό της χώρας.Λογικά θα πρέπει να αναμένωμε κινήσεις ώστε να  διασωθεί η Γαλλική οικονομία και να διασωθεί ό άξονας στον οποίο προσέδεσε την χώρα η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία της Γαλλίας,αφελώς πιστεύοντας ότι θα αναδειχθεί συγκυρίαρχη (με την Γερμανία) δύναμη στην κεντρική Ευρώπη,υποβαθμίζοντας τις χώρες της περιφέρειας.

.Πολιτική που την υπηρέτησαν με συνέπεια εξίσου και οι συντηρητικοί και οι σοσιαλιστές,που αποδεικνύει ότι οι κυρίαρχες τάξεις της Γαλλικής κοινωνίας πάσχουν από το σύνδρομο του Βοναπαρτισμού, χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τον τελικά ωφελημένο,δηλ την γείτονα μεγάλη χώρα,την Γερμανία.Η πρόσδεση της Γαλλίας στην Γερμανικής εμπνεύσεως περιοριστική πολιτική  και προσχώρησης στην αντίληψη ως της μόνης ορθής και αξιόπιστης οικονονομικής πολιτικής, αποκρύπτοντας βαθύτερους σχεδιασμούς, μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολύ μεγάλη πολιτική επιτυχία της Γερμανίας

 Γιατί είναι  λάθος πιστεύω να νομίζουμε ότι στην Φραγκφούρτη και στο Βερολίνο δεν υπάρχουν αξιόλογοι οικονομικοί αναλυτές-οικονομολόγοι και ότι ο αποπληθωρισμός και η ύφεση ήταν επιγενόμενα δυσάρεστα αποτελέσματα και όχι προ-επιλεγμένα μέσα οικονομικής πολιτικής.Αντίθετα θεωρώ ότι οι πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ευρώπη και κυρίως στις χώρες της περιφέρειας της Ε.Ε όπως στην χώρα μας με εμμονή στις πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής και μονεταριστικές συνταγές δεν είχαν μόνο θύματα αλλά και ωφελημένους πολλαπλώς,(όπως στην περίπτωση της Γερμανίας που είναι χαρακτηριστική):

Κατ΄αρχήν έπρεπε να βρεθεί μια ευρεία οικονομική ενότητα που θα λειτουργούσε ως λεκάνη απορροής και θα απορροφούσε την υπερβάλλουσα ρευστότητα που δημιουργούσε η αμερικανική νομισματική επεκτατική πολιτική(έκδοση ομολόγων,τύπωμα τεραστίων ποσοτήτων νέου νομίσματος,διόγκωση του χρέους, κλπ.π) ακολουθώντας την αντίστροφη ακριβώς πολιτική, ώστε η παγκόσμια οικονομία να μη κινδυνεύσει από υπερ-πληθωρισμό.

-Μια << σφικτή>> δημοσιονομική και νομισματική πολιτική ισχυροποιεί το νόμισμα (εδώ το EURO), που ενδιαφέρει χώρες με ανεπτυγμένο τον δευτερογενή τομέα της οικονομίας που είναι εξαρτημένες όμως από τις εισαγωγές πρώτων υλών και ενέργειας, η δε διάθεση των προϊόντων γίνεται προς την εσωτερική αγορά ή χώρες με το ίδιο νόμισμα ή εξίσου σκληρή νομισματική μονάδα.Μήπως είναι η περίπτωση της Γερμανίας, που αγοράζει συντελεστές παραγωγής από χώρες της ζώνης του Δολαρίου (πετρέλαιο,φυσικό αέριο,πρώτες ύλες)δηλ. φθηνά και πουλά στην ζώνη του Ευρώ,δηλ. ακριβά;

Κατ΄αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται εν τοις πράγμασι και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που δημιουργεί η υπερτίμηση του νομίσματος.

-Για να αποδεχτεί λοιπόν η Γερμανία και να επιτρέψει την νομισματική χαλάρωση και διολίσθηση του Ευρώ θα πρέπει να προηγηθεί η σημαντική υποχώρηση των τιμών των πρώτων υλών και κυρίως της ενέργειας (πετρελαίου).

Εξ άλλου είναι γνωστό ότι τα Γερμανικά προϊόντα τοποθετούνται στην αγορά όχι με βάση το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους, (όπως π.χ της Κίνας,Ινδίας,κλπ.), αλλά με το brand name και απευθύνονται, τα εξαγώγιμα αυτών κυρίως, προς τα μεσαία και ανώτερα εισοδηματικά στρώματα που η οικονομική κρίση δεν τα αποτρέπει από την προτίμησή των.

BRAND NAME που ενισχύθηκε μάλιστα στην διάρκεια της παρούσης κρίσης και από την ηθική μείωση των οικονομιών αλλά και συνολικά της αξιοπιστίας των χωρών ,της ΕΕ .Έτσι ίσως εξηγείται και ο ηθικός πόλεμος εναντίον άλλων χωρών όπως ενάντια στην Ελλάδα, πέρα από τις αμφιβόλου αξίας επιβαλλόμενες οικονομικές πολιτικές.!Το brand name είναι ανεκτίμητης αξίας άυλο κεφάλαιο και σπουδαία μελλοντική επένδυση ώστε να τό αγνοούν Γερμανοί οικονομολόγοι!

Επωφελούμενη μάλιστα από τον χαμηλό πληθωρισμό ή και αποπληθωρισμό που δημιουργεί το σκληρό (υπερτιμημένο) νόμισμα χρηματοδοτώντας την οικονομία της (τις μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις της) με χαμηλά επιτόκια και την διάθεση άφθονων κεφαλαίων που <<δραπέτευσαν>>  κυρίως από χώρες του Νότου της ΕΕ προς μια πιο σίγουρη αγορά, βοηθώντας και το τραπεζικό της ΄σύστημά να ξεπεράσει αθόρυβα τα προβλήματα κεφαλαιοποίησης, κλπ.

θα μπορούσα να αναφέρω πολύ περισσότερα,΄ένα είναι βέβαιο όμως, ότι η κρίση μπορεί να είναι καταστροφική για πολλούς, για μερικούς όμως μπορεί να θεωρηθεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για επίτευξη σκοπών, ακόμη και ρεβανσιστικών, αν υπάρχουν κάποιοι ακόμη που δεν ξεχνούν...

KON MAR

k-magazino

ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

ΖΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ

Σαράντα χρόνια πέρασαν από το δύσκολο εκείνο  καλοκαίρι του 1974 που σημαδεύτηκε από δύο γεγονότα Ελληνικού ενδιαφέροντος:

-την πτώση της Δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας,ή κατά άλλους την παλινόρθωση της παλαιάς πολιτικής τάξεως στην εξουσία,χωρίς όμως την βασιλεία αυτή την φορά αλλά με παλινόρθωση τριών μη εστεμμένων δυναστειών, που βασίλευσαν στην χώρα μέχρι πρόσφατα,αλλά και άλλων παραγόντων της πολιτικής φεουδαρχίας...

-και δυστυχώς με τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο-ανατροπή Μακαρίου,Τουρκική εισβολή και κατοχή,κλπ,τα γνωστά γεγονότα.

 Θα κάνομε και φέτος τα γνωστά μνημόσυνα, θα ρίξουμε ξανά το ανάθεμα στους άφρονες χουντικούς,που πρόδωσαν, πούλησαν,κλπ,κλπ, (δεν είναι και απαραίτητο μετά από τόσα χρόνια να κάνωμε μνεία στο πατριωτικό χρέος μας), οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει και η Τουρκία είναι μελλοντικός εταίρος μας στην ΕΕ, θα καθίσομε έπειτα πολύ βολικά στην σκιά του μύθου που πάντα δημιουργείται μετά από μια καταστροφή.

Και ο συγκεκριμένος μύθος αφηγείται ότι οι άφρονες πραξικοπηματίες των Αθηνών,με ηγέτη ένα ανόητο υπερεθνικόφρονα ταξίαρχο, τον Δ. Ιωαννίδη,και Κύπριους ομοϊδεάτες τους,υπήκοντες σε άγνωστα σκοτεινά κέντρα,απρόκλητα εντελώς,απεφάσισαν να ανατρέψουν με πραξικόπημα τον νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο,αιφνιδιάζοντας τους πάντες, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο τον πίθο των Δαναΐδων,το κουτί της Πανδώρας και τους ασκούς του Αιόλου μαζί,απαρχή όλων των μετέπειτα δεινών.

 Σεβόμενος όμως πραγματικά την μνήμη όσων έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας για την πατρίδα εκείνες τις ημέρες στην Κύπρο, και επειδή έχω πρόβλημα με την κατάποση χοντροκομμένης μπουκιάς θα ανακαλέσω στην μνήμη,<<ασήμαντα>> γεγονότα και ξεχασμένες λεπτομέρειες από την μακρινή αυτή εποχή,διατυπώνοντας και ερωτήματα τα οποία όσοι ξέρουν καλό θα ήταν να απαντήσουν.

 Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου με την  ηγεσία του στρατιωτικού καθεστώτος ποτέ δεν ήσαν αρμονικές και περνούσαν συχνά φάσεις εντάσεων με κατηγορίες από πλευράς του για υπονόμευση, απειλές κατά της ζωής του και των συνεργατών του και από την άλλη (πλευρά) των Αθηνών για άρνηση συνεργασίας με το Εθνικό κέντρο και μη συντονισμό της πολιτικής, για επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς και διεθνείς πρωτοβουλίες, κ.ά.

Και φυσικά στο πλαίσιο αυτό της αμοιβαίας καχυποψίας έσκασε η αφορμή για μετωπική σύγκρουση με την απαίτηση του Προέδρου Μακαρίου να αποσυρθεί άμεσα το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κύπρο ως υπονομευτών, χωρίς αντικατάσταση και μείωση της Ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας στο νησί,συνολικά. Γνωστή ιστορία η επιστολή Μακαρίου προς Γκιζίκη.

 Εδώ γεννώνται όμως κάποια ερωτήματα:

α) -Έπραξε αυτό ο αρχιεπίσκοπος αποκλειστικά με δική του πρωτοβουλία, ή χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός ανατροπής της Δικτατορίας και αποτελούσε η τελεσιγραφική αυτή  απαίτηση μέρος συγκεκριμένου σχεδίου (που είχε επεξεργαστεί συνολικά, στην Κύπρο,στην Αθήνα ή έξω, πχ.στο Παρίσι και στην Ρώμη,ελάχιστους μήνες νωρίτερα);

-Αφού είχε γίνει πιά σαφές ,μετά το κίνημα του Ναυτικού και το Πολυτεχνείο ότι μόνο μετά απο μια εθνική κρίση (μετά απο πολεμική ήττα;)θα αίρονταν η στήριξη των αξιωματικών και του κρατικού μηχανισμού από το καθεστώς! 

β)-Ποιοι άλλοι γνώριζαν από πριν την απόφαση αυτή του Μακαρίου,στην Κύπρο και κυρίως εδώ στην Αθήνα;

γ)- Ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης,γνώριζαν για αυτήν από τον ίδιο τον Μακάριο ή από άλλες πηγές;Ο Κ. Καραμανλής και ο απωλέσας τον θρόνο βασιλιάς αιφνιδιάστηκαν εξίσου με την χούντα των Αθηνών; -Και πως αξιολόγησαν την ενέργεια αυτή,
  - ως ακραία ενέργεια πολιτικής ανευθυνότητας,ή 
 -ως κίνηση που με σωστό χειρισμό μπορούσε να οδηγήσει στην απομάκρυνση της Δικτατορίας;
 Εκτιμήθηκε και ως πιθανότητα (και από τον πρόεδρο Μακάριο) η βίαιη αντίδραση του καθεστώτος των Αθηνών;

 Να υποθέσουμε τελικά ότι ο Μακάριος δεν εμπιστευόταν ούτε τους Έλληνες πολιτικούς,ούτε φυσικά κανένα από την στρατιωτική ηγεσία στην Ελλάδα, όπως ενδεικτικά τον Γρ. Μπονάνο καί  Αραπάκη...;

-Στο πραξικόπημα τώρα στην Κύπρο,η σωτηρία και διαφυγή του αρχιεπισκόπου μπορεί να αποδοθεί:

-σε τύχη, θεία παρέμβαση, κλπ-
-στην ετοιμότητα των Αγγλικών υπηρεσιών ασφαλείας;

-στην ανικανότητα των πραξικοπηματιών να εκτελέσουν αποτελεσματικά μια επιχείρηση

-σε εντολές άνωθεν όπως αργότερα ισχυρίστηκε ο επικεφαλής συνταγματάρχης Κ.. Κoμπόκης

 (Τώρα, τίνος άνωθεν, του Ιωαννίδη ή των επικεφαλής μιας χούντας που είχε δημιουργηθεί μέσα στην χούντα, ή κάποιου άλλου,ίσως ξένου παράγοντα,δεν γνωρίζω και δεν γνωρίζω αν έμαθε ποτέ και το υποψήφιο θύμα)

Πάντως, μπράβο στους Άγγλους που τον περιέθαλψαν αν και παλαιότερα μισητός αντίπαλος,όπως έκαναν οι Πέρσες με τον Θεμιστοκλή και Δημάρατο και οι Σπαρτιάτες με τον Αλκιβιάδη!

Απλώς, άλλοι αγωνιστές ήσαν άτυχοι,συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν,όπως οι Αυξεντίου,Καραολής. Δημητρίου των οποίων η μνήμη,πρόσφατη, πρέπει να ήταν ζωντανή και στον αρχιεπίσκοπο.

Άλλο πράγμα η αναγκαιότητα πολιτικής συνεργασίας έστω και με τον αντίπαλο και άλλο εντελώς η θυσία της ζωής αγωνιστών για να δίδεται η δυνατότητα στον ηγέτη άσκησης προσωπικής πολιτικής.

Στην σύσκεψη της Μεταπολίτευσης, στην Αθήνα,το κρίσιμο τριήμερο και ενώ στην Κύπρο δίνονταν με  αίμα μαθήματα    πατριωτισμού,εδώ προβάρονταν διάφορα σχήματα εξουσίας. Τελικά, με υπόδειξη του Ε. Αβέρωφ(;) ευρέθη ο νέος ηγέτης,ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ανάγκη των στιγμών, ξαφνική έμπνευση του Αβέρωφ(;) ή από προ-επιλογή,ίσως το μάθουμε με το άνοιγμα του φακέλλου της Κύπρου, του πραγματικού και όχι του συναρπαστικού αφηγήματος του Στ. Ψυχάρη.

 -Η επιλογή του αντιναυάρχου Π. Αραπάκη ως προνομιακού συνομιλητή του Αμερικανού απεσταλμένου υφυπουργού Σίσκο οφείλονταν αποκλειστικά στην καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας και μόνον,  στην εκτίμηση ότι ήταν ο νέος ισχυρός άνδρας στην Αθήνα,για κάποιον άλλο λόγον,  γιατί;

Στην Κύπρο, στην πρώτη φάση της Τουρκικής εισβολής,οι Κύπριοι πολίτες που με άνεση κατηγορούν τους Ελλαδίτες, έσπευσαν να επανδρώσουν θέσεις της Εθνοφρουράς, να κρατήσουν θέσεις, να συνεργαστούν με την ΕΛΔΥΚ; - Τα αστυνομικά τμήματα,φιλομακαριακά κατά τεκμήριον και το εφεδρικό σώμα συνεργάστηκαν, διευκόλυναν τις επικοινωνίες των στρατιωτικών δυνάμεων ή τις παρεμπόδιζαν αντιμετωπίζοντας ως εχθρική δύναμη τις <<δυνάμεις της χούντας των Αθηνών>> ;...

Στην Κύπρο, στην δεύτερη φάση της εισβολής,Αττίλας ΙΙ,τέτοιες μέρες,και ενώ είχε πραγματοποιηθεί  πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα και στην Κύπρο, υπάρχουν αναφορές αξιωματικών, όπως από την Αμμόχωστο ότι δεν δίνονταν εντολές από την Αθήνα,,ή  την Λευκωσία, από το Αρχηγείο της Εθνοφρουράς ούτε απαντούσαν, και ο προεδρεύων της Δημοκρατίας και το υπουργικό συμβούλιο   είχαν απομακρυνθεί από την Λευκωσία, αφήνοντας τα διάφορα διάσπαρτα στρατιωτικά αποσπάσματα στο έλεος του θεού και του εισβολέα.

Γιατί, μήπως κάποιοι γνώριζαν που ολοκληρώνεται  η εισβολή;

Ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ Λούνς δεν εννοούσε να διακόψει τις θερινές διακοπές του επειδή ήταν αρνητικός και είχε προειδοποιήσει για την πιθανή έκταση της κρίσης;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή έστω  εν μέρει;

Τα ανωτέρω δεν απαλλάσσουν στο ελάχιστο φυσικά την Ιωαννιδική ομάδα από τις βαρειές ευθύνες της,αλλά δεν μου αρέσει κάποιοι να κρύβονται στην σκιά του όνου!

Είναι εθνικά σκόπιμο να διερευνηθεί επιτέλους σε βάθος η ιστορία και όπου υπάρχουν ευθύνες να αποδοθούν,έστω και για διδακτικούς λόγους, έστω και αν οι περισσότεροι πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν πια στην ζωή και να μη εκθέτει ο καθένας την δική του εκδοχή,(:Το Τέλος Της Σιωπής), κατά πως τον βολεύει.

Να "ανοιχτεί" επιτέλους και αυτός ο περίφημος "φάκελλος του Κυπριακού" από την Βουλή,δηλ.ό,τι έχει απομείνει από αυτόν!-Τι επιτέλους φοβούνται;-Μήπως λερωθεί περισσότερο το όνομα των χουντικών αξιωματικών;-Ή  προστατεύουν έτσι την υστεροφημία των λοιπόν πρωταγωνιστών εκείνων των ημερών,και μετέπειτα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης,εγχώριων και ξένων πολιτικών;

Αν οι ζωές που χάθηκαν τότε, δεν δημιουργούσαν βαρειά υποχρέωση για το ψηλάφισμα της αλήθειας, δεν θα καταπιανόμουν με την δυσάρεστη αυτή ιστορία, όπως συνετά πράττουν οι περισσότεροι που αρκούνται στα συνήθη μνημόσυνα προσθέτοντας   αποσπασματικά προσωπικές αφηγήσεις πολεμιστών-ηρώων...

Αξίζει να δείτε, απο το ΡΙΚ-(κυρίως από 29.00-32.00)

https://www.youtube.com/watch?v=WYn3u0a4GDg#t=2446

21-07-2014

KON MAR

K-MAGAZINO